برنامه ریزی توسعه شبکه توزیع در حضور واحدهای تولید پراکنده با در نظر گرفتن نامعینی بار و هزینه خرید انرژی

برنامه ریزی برای گسترش سیستم توزیع، یکی از مهمترین ابزار لازم در پاسخ به رشد تقاضا در سیستم قدرت است. طراحی گسترش سیستم توزیع در واقع برنامه ریزی برای نصب یا تقویت تجهیزات، به منظور تغذیه ی بار پیش بینی شده، با رعایت تمامی قیود و کمترین هزینه ممکن است. امروزه که سازمانها و بنگاهها ی اقتصادی با انگیزه بقا و پایداری در دنیای حرفه ا ی خویش سعی در کمینه کردن هزینه ها و بیشینه کردن کیفیت و سودآوری دارند، تکنیکها و روشهای جدیدی پیشنهاد می شوند که اهداف مطرح شده را پوششش دهند. نصب واحدهای تولید پراکنده (dg) یکی از این پیشنهادات بوده، که جایگاه ویژه ای در طراحی سیستمهای توزیع پیدا کرده است. افزودن این واحدها باعث تغییر در روشهای طراحی سیستم توزیع می شود و لازم است مدلهای جدید در طراحی گسترش سیستم توزیع اعمال شود. در این پژوهش روش برنامهریزی توسعه شبکه توزیع در حضور واحدهای تولید پراکنده و در نظرگیری بارهای پیشبینی شده سیستم و هزینه خرید انرژی به صورت نامعین و در محیط بازار برق ارائه شده است. روش برنامهریزی پیشنهادی با هدف مینیمم نمودن هزینههای سرمایهگذاری و بهرهبرداری سیستم صورت میپذیرد. از آنجاییکه برنامهریزی هماهنگ توسعه خطوط و برنامهریزی واحدهای تولید پراکنده منجر به کاهش هزینههای طراحی میگردد؛ در این پژوهش برنامهریزی توسعه خطوط توزیع و واحدهای تولید پراکنده به صورت هماهنگ انجام میشود. بدین منظور ابتدا برنامهای ارائه میشود که توانایی گسترش سیستم توزیع را دارا باشد. جهت حصول اطمینان از صحت این برنامه، یک سیستم 5 باسه مورد بررسی قرار گرفته و نتایج حاصل با نتایج مقاله مرجع میشود. سپس برنامه موجود ارتقا یافته و حضور واحدهای تولید پراکنده در آن لحاظ میشود. در این طراحی تأثیر حضور واحدهای تولید پراکنده در هزینههای اجرایی و بهرهبرداری سیستم و نیز مسایل فنی بررسی میگردد. در الگوریتم پیشنهادی جهت وارد نمودن اثر نامعینی بار و هزینه خرید انرژی از شبیهسازی مونت کارلو استفاده شده است که طی آن از توابع احتمالاتی (pdf) ارائه شده برای بار پیشبینی شده نقاط و هزینه خرید انرژی تا همگرایی آن نمونه برداری میشود. در این پژوهش برای حل مسئله بهینهسازی از الگوریتم ژنتیک (ga) استفاده شده است. شبکه نمونه 9 باسه و شبکه 72 باسه منطقه کیانپارس اهواز به عنوان شبکه های تست برای شبیهسازی مورد استفاده قرار گرفتهاند. نتایج شبیهسازی بر روی این دو شبکه نشان دهنده توانایی روش پیشنهادی در برنامهریزی برای توسعه شبکه توزیع میباشند.